21.mars....10

Eins og segir í hinu fræga sjómanns slagara,sem reyndar er saminn um fleiri en einn sjómann,þótt hér sé til umræðu aðeins einn einstaklingur,en þetta er hinn víðfrægi söngur um .“Kátir voru karlar“og er mér  sérlega í huga ljóðlínan.“Og allir komu þeir aftur“ Ég upplifði þetta lag þegar hann birtist þarna fyrir hornið á inngöngu sinni í klefann eftir langa og ég er viss um erfiða fjarveru.

Ég held að það geti engin kvenmaður upplifað svona dramatík sem myndast þarna á svona augnablikum þegar við strákarnir endurheimtum félaga okkur úr hversdagsleikanum fyrir utan.Hann fær aftur að upplifa Sunnudaginn sem heldur honum svo gangandi fram á næsta Sunnudag.Allt annað er hjóm.(hjól sem vantar aðra gjörðina á)

 

Hér er hann í sínum heimi á sínum forsendum, segir fullyrðingar og lætur eftir sig athafnir sem mundu ekki standast skoðun fyrir utan.

Menn faðmast og eru blessaðir .

Og hvað er svo gott með hann?Jú engin getur spyrnt bolta eins fast í okkur og hann.(Ég er marin bæði á sál og líkama eftir tíman)sem heldur okkur vakandi .

Engin nöldrar eins mikið,sem heldur okkur líka vakandi.

Engin hefur meiri metnað til að sigra hina,jú sem heldur okkur vakandi.

Maður lifandi,þvílíkur Arnar blævængur.Maður þorir jafnvel að segja kerlingunni að halda kjafti,eftir svona ferskt spil. þegar hún vill fá ruslið út í tunnu.

Þetta segir okkur félögunum að sundraðir eru við bara lélegir „púllarar“en saman góðir „mannsarar“.

 

P.S.Undir svona kringumstæðum sakna ég hennar Söndru Bullock sem á svo bágt í dag,því helvítis karlinn hélt fram hjá.Svo var hún að vinna óskarinn.Hvað gerir hinn verndarinn?ekkert.Ég vill Söndru aftur.Hvað með ykkur?