Dæmisögur úr handraðanum.Frumkvöðlar atorku og æðruleysis.

Það mun verða stefna mín í framtíðinni að byrta dæmisögur fyrir hópinn til að lifta honum upp úr þessarri pínlegu meðalmennsku sem hinn íslenski kvenmaður er búinn að setja hinn íslenska karlmann í. Bannað er algjörlega að láta konuna vita,ég neni ekki að fá slæmt augnatilid niður í bæ alla daga.

 Menn mega ekki undir nokkrum kringumstæðum fá verkkvíða vegna komandi móts,því skelli ég fram  dæmisögu sem átti sér stað innan minar ættar og sýnir að atorka og æðruleysi eru mér í blóð borin.

Já.það er ekki einleikið með hann Langafa minn í föðurætt.Fullyrða má að í annað hvert skipti sem hann tók sér eitthvað fyrir hendur þá var það frumraun.Í þá daga nítján hundruð og súrkál voru flestir íslendingar kotbændur með það eitt að marki að lifa af þorran og góuna  en það var ekki hægt að segja um þennan þrjóskuhund sem kallinn var.

Eitt sinn elti hann hrút frá barðaströndinni norður í Húnaflóa á tveim jafnfljótum og tók sá eltingarleikur sex sólarhringa,tókst honum þá að króa hrútinn af ,sem var viti sínu fjær af hræðslu við kallinn, í klettasyllu.Ekki er þess getið hvað þeim fór á milli en eitt er víst,hrútinn var dreginn  á hornunum heim..Þessi frumraun einn og sér gerði langafa og hrútinn frægan í öllum hreppum sem þeir kumpánar fóru um .

Reyndar átti langamma þetta líka til.Eitt sinn á miðju sumri í hitabylgju sem gekk þá yfir landið,fór hún úr hverri spjör óbeðin og baðaði sig í fjallalæknum fyrir framan heimafólk á miðjum hábjargræðistímanum og nokkra gesti,en ekki hafði sést nakinn kvenmaður í sveitinni síðan brennt var ofan af fólki á fyrrihluta 12 aldar,kom þá nakin kona hlaupandi út úr brennandi bænum en var afhöfðuð við það sama eftir aðeins fimm skref  áður en hún særði blygðunarkennd brennuvarga sem breiddu yfir hana skikkju.Langafi sem hafði verið giftur langömmu í 5 ár hafði aldrei séð hana nakta, varð að orði.“Svo svona var Eva sköpuð í kross með skyn um hálsinn“.Og var þetta orðatiltæki notað síðan þegar menn sáu naktar konur.Mér er það ljúft og skylt að segja frá nokkrum frumraunum langafa og nefni ég nokkur að handahófi í mikilli hófværð og ekki farið að sinni út í smáatriði þar.

Hljóp  undan Kötlugosi 1847.

Fyrstur til að höggva útilegumann í herðar niður,í svarta þoku.

Fyrstur karlmanna að hengja út á snúru fyrir konuna.

Fyrstur til að verða svo illa þefjandi að hætt var við aðventumessu 1853.

Fyrstur til að bara hest sinn Rauð hálfan Kjalveg,reyndar að eigin sögn.

 Fyrstur til að róa einn áttuæringi er aðrir lágu í flensu  og fyllti bátinn,af hverju er ekki getið.

Fyrstur til að veiða 500 kg lúðu sem dró bát hans til Færeyja  áður en þau gáfust upp hvort að öðru.

 Skaut fyrstur tófu út undan sér,skotið lenti í steini.

 Fyrstur til að afsanna kenninguna um drauga,með því að skjóta hund nágrannans sem hafði riðið  húsum hjá honum veturlangt.

Formaðurinn lifi.