Siggi P. Á þingi.

 

Það má segja það hreinskilnislega um Sigurður Pétursson feitfélagsmann ,að engin í hópnum kemur eins oft með hálstau á æfingar ,eins oft beint  úr Reykjavík ,eins oft uppveðraður af vetfangi  pólitíkurinnar,eins oft sein fyrir ,hann má þó eiga það , þótt hann sé stuttur til lappana ,sæki  oftar upp hægri kantinn en þann vinstri í sóknum, sem renni oftar en stundum út í lækinn ,að hann er brjálaður áhugamaður um fótbolta ,góður drengur,broshýr,og giftur henni Ólínu.

Og nú er hann búinn að feta í fótspor Kidda og setjast á þing sem segir okkur að feitafélagið sannar það en einu sinni að það sé þverskurðurinn af samfélagi miðaldra kalla sem hafa skoðanir.

Ég er samfærður um það að „blaðurfulltrúi“félagsins  eigi eftir að samsvara sér vel innan um hitt liðið og hræra aðeins upp í því.

                       Sé ég fyrir mér í Jónfrúræðu hans að eftirfarandi mál beri á góma.

Að ekkert sé mikilvægara í þessari kreppu en að hreyfa sig.

Að hreyfing  á öllum hlutum sé betri en stöðnun.

Að þráhyggja leysi aldrei vandamálin.

 Að umburðarlyndishugtakinu eigi að halda á lofti.

Að við Vestfirðingar gætum kennt  landinu ,þar sem við erum ennþá á  byrjunarreit  góðærisins.

Ég vona bara að hann í opinberi ræðu minnist á feitafélagið og í opinberi myndatöku lyfti þumalputtanum samkvæmt reglugerð.

 Formaðurinn lifi.